افترا در اصطلاح حقوقی به معنای نسبت دادن جرمی به فردی بدون داشتن اثبات قانونی استفاده می‌شود. این عمل معمولاً با هدف تضعیف یا تخریب شخصیت فرد مورد نسبت جرم صورت می‌گیرد.
انواع جرم افترا
افترا به دو نوع افترای قولی و افترای فعلی تقسیم می‌شود.
افترای قولی و افترای فعلی دو نوع اصلی از افترا هستند.
افترای قولی
به معنای نسبت دادن جرم یا اقداماتی غیرقانونی به شخص دیگر به صورت لفظی است.
این نوع افترا ممکن است از طریق رسانه‌ها، اوراق چاپی، نطق در مجامع یا حتی در فضای مجازی صورت بگیرد.
مجازات جرم افترا
ماده ۶۹۹ قانون مجازات اسلامی جدید، با در نظر گرفتن قانون کاهش مجازات حبس تعزیری، مجازات افترای عملی را حبس از سه ماه تا یک سال و شش ماه یا شلاق تا ۷۴ ضربه می داند و ماده ۶۹۷ همین قانون، با در نظر گرفتن قانون کاهش، مجازات افترای قولی را جز در مواردی که افترا، موجب حد بوده، جزای نقدی بیشتر از ۶ میلیون تومان تا ۲۴ میلیون تومان مقرر کرده است.
شرایط تحقق جرم افترا
عناصر تشکیل دهنده جرم افترا و شرایط تحقق آن به این نحو است که شخص عملی که عنوان مجرمانه دارد را به صورت صریح و از هر طریقی به دیگری نسبت دهد
و نتواند صحت آن امر را اثبات کند به شرط آنکه شخص عالمانه و عامدانه و با قصد متهم کردن دیگری عمل مجرمانه را به وی نسبت دهد یعنی برای تحقق این جرم هم سوءنیت عام و هم سوءنیت خاص باید وجود داشته باشد و شخص باید بداند عملی که به دیگری نسبت می دهد دارای عنوان مجرمانه است.
افترا در قانون مبارزه با مواد مخدر
هرگاه کسی با قصد متهم کردن دیگری مواد مخدر یا روان گردان های صنعتی غیر داروئی و یا آلات و ادوات استعمال آن را در محلی قرار دهد
به موجب ماده ۲۶ قانون اصلاح قانون مبارزه با مواد مخدر به حداکثر مجازات همان جرم محکوم خواهد شد.
همینطور اگر شخصی دیگری را به منظور تعقیب در مراجع ذیصلاح عمدا و بر خلاف واقع
متهم به یکی از جرائم موضوع قانون اصلاح مبارزه با مواد مخدر نماید
به موجب ماده ۲۷ همان قانون به بیست تا هفتاد و چهار ضربه شلاق محکوم خواهد شد.